Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

O Δημοκράτης...Τσάβες!

    Στην Ελλάδα η διαδήλωση αποτελεί καθημερινότητα. Ίσως γι'αυτό η συμμετοχή σε αυτές να έχει τοσο ατονήσει. Ακόμη πιθανότερο να μας έχει γίνει συνήθεια η καταπάτηση ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, οπότε δε δίνουμε και πολλή σημασία πλέον οι περισσότεροι.
  Με κόσμο ή χωρίς στις διαδηλώσεις, είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Τις περισσότερες φορές, διοργανωτές πορειών - διαδηλώσεων - διαμαρτυριών κατά της Κυβέρνησης και των επιλογών της είναι τα κόμματα της αριστεράς. Την ίδια στιγμή, σχεδόν όλα αυτά τα κόμματα τρέφουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον Ούγκο Τσάβες, τον (ισόβιο ίσως) πρόεδρο της Βενεζουέλας.
   Στο κράτος, λοιπόν, αυτό τα ατομικά δικαιώματα και η ελευθερία του τύπου ήδη αποτελούν άγνωστες έννοιες... Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, το δικαίωμα στην ειρηνική διαμαρτυρία χαρακτηρίζεται πλέον ως  αδίκημα της αστικής εξέγερσης!!!Και η απειλούμενη ποινή για όσους το διαπράττουν  κυμαίνεται από 12 έως 24 χρόνια φυλάκισης!!!
   Ο Δήμαρχος και έντεκα υπάλληλοι της δημαρχίας του Καράκας συνελήφθησαν την περασμένη Τετάρτη για συμμετοχή σε διαδήλωση κατά της εκπαιδευτική μεταρρύθμισης. Μια μεταρρύθμιση που προβλέπει πρόγραμμα "σοσιαλιστικής συνείδησης" στα σχολεία.
   3000 φοιτητές έχουν συλληφθεί τα τελευταία 2 χρόνια. Πολλοί από αυτούς πρέπει να παρουσιάζονται στις αρχές σε τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ τους έχει απαγορευθεί και η έξοδος από τη χώρα.
   Πριν λίγες ημέρες οπαδοί του Τσάβες ξυλοκόπησαν 12 δημοσιογράφους που διαμαρτυρήθηκαν κατά ενός νόμου, που θεωρούν "τυποκτόνο".Ο υπεύθυνος της επίθεσης αυτής απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία, καθώς ο ίδιος ο Τσάβες τη δικαιολόγησε λέγοντας πως η συγκεκριμένη διαδήλωση ήταν "πρόκληση για το λαό".
   Ποια η αντίδραση των φιλοτσαβικών, αλλά, ταυτοχρόνως, και θιασωτών των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, κομμάτων της ελληνικής αριστεράς; Αν αυτά όλα δεν αποτελούν ενδείξεις δικτατορικού καθεστώτος, τότε τί ακριβώς λογίζουμε ως δικτατορία;
   Μάλλον τελικά τα στοιχεία της έλλειψης ατομικών δικαιωμάτων, η βία απέναντι σε αντιφρονούντες, οι εκλογές-μαϊμού κλπ.  δεν αποτελούν ασφαλή κριτήρια για να χαρακτηρίσουμε ως απολυταρχικό ένα καθεστώς. Για να την πούμε "δικτατορία", τελικά χρειάζεται κι ένα δεύτερο, ίσως πιο σημαντικό, στοιχείο. Στην εξουσία δεν πρέπει να είναι οι "ημέτεροι"...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου