Το κοριτσάκι Σαμάνθα Σμιθ...

Η Σαμάνθα Σμιθ γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου 1972 στο Μαίην των ΗΠΑ. Στα δέκα της άρχισε να ανησυχεί μήπως γίνει πυρηνικός πόλεμος ανάμεσα στη χώρα της και τη Σοβιετική Ένωση.Ήθελε να μάθει τί είναι αυτοί οι "Ρώσοι" που απειλούν την πατρίδα της με καταστροφή.
Κάθισε κι έγραψε λοιπόν την παρακάτω επιστολή στο νέο Ρώσο ηγέτη Γιούρι Αντρόποφ:

"Αξιότιμε Κύριε. Andropov,

Το όνομά μου είναι Samantha Smith. Είμαι δέκα ετών. Συγχαρητήρια για τη νέα σας θέση. Είμαι ανήσυχη ότι η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ξεκινήσουν πυρηνικό πόλεμο. Πρόκειται να ψηφίσετε για να κάνετε πόλεμο ή όχι; Εάν όχι, παρακαλώ να μου πείτε πώς πρόκειται να βοηθήσετε για να μη γίνει πόλεμος. Αυτή την ερώτηση δεν είναι απαραίτητο να απαντήσετε, αλλά θα επιθυμούσα να μάθω γιατί θέλετε να κατακτήσετε τον κόσμο ή τουλάχιστον τη χώρα μας. Ο Θεός έκανε τον κόσμο για μας για να ζήσουμε μαζί ειρηνικά και όχι για να πολεμάμε.
Ειλικρινά, Samantha Smith"

Ο πατέρας της με 40 σεντς ταχυδρόμησε το γράμμα βάζοντας :
Κύριον Γιούρι Αντρόποφ, Κρεμλίνο,Μόσχα,ΕΣΣΔ

Λίγες ημέρες αργότερα η ρωσική εφημερίδα Πράβντα δημοσίευσε φωτοτυπία από το γράμμα,ενώ πολύ σύντομα η μικρή Σαμάνθα έλαβε την ακόλουθη επιστολή από τον ίδιο τον Αντρόποφ:

Αγαπητή Samantha,
Έλαβα την επιστολή σου, η οποία είναι όπως πολλές άλλες που έχουν φθάσει σε μένα πρόσφατα από τη χώρα σου και από άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο. Μου φαίνεται - και μπορώ να το πω από την επιστολή - ότι είσαι θαρραλέο και τίμιο κορίτσι, που μοιάζει με την Becky, την φίλη του Τομ Σόγιερ στο διάσημο βιβλίο του συμπατριώτη σου Μαρκ Τουαίην. Αυτό το βιβλίο είναι καλά γνωστό και αγαπημένο στη χώρα μας από όλα τα αγόρια και τα κορίτσια. Γράφεις ότι ανησυχείς μήπως υπάρξει ένας πυρηνικός πόλεμος μεταξύ των χωρών μας. Και ρωτάς αν εμείς κάνουμε τίποτα έτσι ώστε ο πόλεμος να μην ξεσπάσει. Η ερώτησή σου είναι η σημαντικότερη που κάθε σκεπτόμενο άτομο μπορεί να θέσει. Θα απαντήσω σοβαρά και ειλικρινά.
Ναι, Samantha, στη Σοβιετική Ένωση προσπαθούμε να κάνουμε όλα όσα χρειάζονται ώστε να μην υπάρξει πόλεμος στη γη. Αυτό είναι που κάθε σοβιετικός θέλει. Αυτό είναι που ο μεγάλος ιδρυτής του κράτους μας, Vladimir Lenin, μας δίδαξε. Οι σοβιετικοί ξέρουν καλά τί είναι ένας φοβερός πόλεμος. Σαράντα δύο έτη πριν, η Ναζιστική Γερμανία, προσπάθησε να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο, επιτέθηκε στη χώρα μας, έκαψε και κατέστρεψε πολλές χιλιάδες πόλεις και χωριά μας, σκοτώνοντας εκατομμύρια σοβιετικούς άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Σε εκείνο τον πόλεμο, ο όποιος τελείωσε με τη νίκη μας, ήμασταν σύμμαχοι με τις Ηνωμένες Πολιτείες: μαζί παλέψαμε για την απελευθέρωση πολλών ανθρώπων από τους ναζιστικούς εισβολείς. Ελπίζω ότι ξέρεις για αυτό από τα μαθήματα ιστορίας  στο σχολείο σου. Και σήμερα θέλουμε πάρα πολύ να ζήσουμε ειρηνικά, να κάνουμε εμπόριο και να συνεργαστούμε με όλους τους γείτονές μας σε αυτή τη γη, με εκείνους που είναι μακρυά και εκείνους που είναι κοντά. Και βεβαίως με μια τέτοια μεγάλη χώρα όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Στην Αμερική και στη χώρα μας υπάρχουν πυρηνικά όπλα - φοβερά όπλα - που μπορούν να σκοτώσουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων σε μια στιγμή. Αλλά δεν θέλουμε να χρησιμοποιηθούν. Για αυτό το λόγο ακριβώς η Σοβιετική Ένωση δήλωσε επισήμως σε όλο τον κόσμο ότι ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα πρώτη ενάντια σε οποιαδήποτε χώρα. Γενικά προτείνουμε να διακόψουμε την περαιτέρω παραγωγή τους και να προχωρήσουμε στην κατάργηση όλων των αποθεμάτων στη γη. Φαίνεται ότι αυτή είναι μια ικανοποιητική απάντηση στη δεύτερη ερώτησή σας: "Γιατί εσείς θέλετε τον πόλεμο ενάντια σε ολόκληρο στον κόσμο ή τουλάχιστον τις Ηνωμένες Πολιτείες;" Δεν θέλουμε καθόλου κάτι τέτοιο. Κανένας στη χώρα - κανένας από τους εργαζομένους, αγρότες, συγγραφείς, ούτε γιατροί, ούτε ηλικιωμένοι, ούτε παιδιά, ούτε μέλη της κυβέρνησης- θέλουν είτε ένα μεγάλο είτε ένα"μικρό" πόλεμο.
Θέλουμε ειρήνη, αυτό με το οποίο ασχολούμαστε εμείς είναι: να καλλιεργούμε το σιτάρι, να χτίζουμε και να εφευρίσκουμε, να γράφουμε βιβλία και να ταξιδεύουμε στο διάστημα. Θέλουμε την ειρήνη για μας και για όλους τους λαούς του πλανήτη. Για τα παιδιά μας και για σας, Samantha.
Σε προσκαλώ, εάν οι γονείς σου σε αφήσουν, να έρθεις στη χώρα μας, η καλύτερη εποχή είναι αυτό το καλοκαίρι. Θα ανακαλύψεις τη χώρα μας, θα συναντηθείς με συνομήλικούς σου, θα επισκεφτείς την κατασκήνωση των παιδιών "Αρτεκ" στη θάλασσα. Και θα δείς μόνη σου πως στη Σοβιετική Ένωση, όλοι είναι υπέρ της ειρήνης και της φιλίας μεταξύ των λαών.
Σ' ευχαριστώ για την επιστολή σου. Σου εύχομαι ο,τι καλύτερο στη νεανική σου ζωή.
Υ. Andropov

Την εποχή εκείνη η μικρή Σαμάνθα αποτέλεσε σύμβολο ειρήνης κι έγινε γνωστή μέσω τηλεοπτικών δικτύων και εφημερίδων σε όλο τον κόσμο.
Δεν αρνήθηκε την πρόσκληση και με τη βοήθεια των Μ.Μ.Ε. πραγματοποίησε το ταξίδι στη Σοβιετική Ένωση στις 7 Ιουλίου 1983.Τα media την ακολούθησαν σε κάθε βήμα- φωτογραφίες και άρθρα δημοσιεύθηκαν από τις κύριες σοβιετικές εφημερίδες και περιοδικά σε όλο το ταξίδι της με συνέπεια η Smith να γίνει ευρέως γνωστή στους σοβιετικούς πολίτες και καλωσορίστηκε από πολλούς από αυτούς. Όταν η Smith επέστρεψε στην Αμερική στις 22 Ιουλίου 1983, η άφιξή της γιορτάστηκε από την κοινότητα του Maine και η δημοτικότητά της συνέχισε να αυξάνεται στη χώρα της.

Συνέχισε τα ταξίδια ειρήνης και σε άλλα κράτη, έγραψε βιβλίο με τις εντυπώσεις της από τη Σοβιετική Ένωση, ενώ πήρε ρόλο και σε τηλεοπτική σειρά...

Η Σαμάνθα Σμιθ σκοτώθηκε μαζί με τον πατέρα της στις 26 Αυγούστου 1985 σε αεροπορικό δυστύχημα. Ήταν μόλις 13 ετών. Στην κηδεία της συνοδεύθηκε από 1000 περίπου άτομα,μεταξύ των οποίων και ο πρέσβης της Σοβιετικής Ένωσης στις Η.Π.Α, ο οποίος διάβασε συλλυπητήρια επιστολή του Γκορμπατσώφ. Αίσθηση προκάλεσε που δεν παρέστη κανείς εκπρόσωπος της αμερικανικής Κυβέρνησης.

 Η Σοβιετική Ένωση εξέδωσε ένα αναμνηστικό γραμματόσημο με την εμφάνισή της. Ένα διαμάντι, μια ποικιλία από τουλίπες και ντάλιες, ένα σκάφος και ένα βουνό ονομάστηκαν προς τιμήν της Samantha Smith, και ένα μνημείο της χτίστηκε στη Μόσχα. Όταν ο σοβιετικός αστρονόμος Chernykh ανακάλυψε τον asteroid 3147, το ονόμασε 3147 Samantha.

Η μητέρα της Smith Samantha ίδρυσε το ίδρυμα Samantha Smith τον Οκτώβριο του 1985, η οποία ενθάρρυνε τις ανταλλαγές σπουδαστών μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης έως το 1995. Η πρώτη Δευτέρα του Ιουνίου κάθε έτους υποδεικνύεται ως ημέρα Samantha Smith από τους νόμους του Maine και υπάρχει ένα άγαλμα Samantha Smith κοντά στο κρατικό μουσείο του Maine στο Αουγκούστα, το οποίο απεικονίζει την Smith που απελευθερώνει ένα περιστέρι, ενώ μία αρκούδα στηρίζεται στα πόδια της. Η αρκούδα αντιπροσωπεύει και το Maine και τη Ρωσία. Ένα κρατικό δημοτικό σχολείο της Ουάσιγκτον ονομάστηκε επίσης Smith.

Μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η εκτενής κάλυψη από τα ρωσικά μέσα όλων των γεγονότων σχετικών με την Samantha Smith σταμάτησε. Το μνημείο που χτίστηκε στη Μόσχα κλάπηκε από κλέφτες μετάλλων το 2003. Εντούτοις, μερικές συνεντεύξεις με τη μητέρα της Jane Smith δημοσιεύθηκαν στις ρωσικές εφημερίδες το 2000 και πολλοί άνθρωποι στη Ρωσία την θυμούνται ακόμα στοργικά. Το 2003 ο Valentin Vaulin, συνταξιούχος από το Voronezh, έχτισε ένα μνημείο χωρίς οποιαδήποτε υποστήριξη από την κυβέρνηση.